Death Valley, maar niet in november

In de zomermaanden is het ongelofelijk heet, maar in november is het er heerlijk weer. Zo' n graad of 23 Celsius gemiddeld. Alle waarschuwingen die ik dan ook meekreeg over hoe warm en hoe ver het allemaal zou zijn, bleken niet nodig omdat ze niet van toepassing waren. Death Valley is dan een prachtig gebied van vele duizenden vierkante kilometers waar leegheid, zand en steen alles bepalend zijn. De dood is echter wel erg ver weg. Maar ik kan mij nu wel goed voorstellen dat die waarschuwingen in de zomermaanden wel degelijk noodzakelijk zijn. Ronddwalen in een grote woestijn is nu eenmaal niet niets en er zijn vanuit het verleden meer dan genoeg voorbeelden van mensen die de hitte om wat voor reden dan ook niet overleefd hebben.
November is dus een perfecte maand om te genieten van de leegheid, het gebrek aan planten en bomen, de bergen, de stenen en het zand en de drooggevallen watervlaktes. Extreme verschillen. Bergen die alhoewel niet heel hoog toch aan alle kanten aanwezig zijn en tegelijkertijd een gigantische open vlakte die op sommige plaatsen ver onder zeeniveau blijkt te liggen.
Een natuurervaring die wat mij betreft zijn weerga niet kent. Maar misschien wel net zo mooi zijn de verhalen over de mensen. Over de oorspronkelijke, inheemse bewoners en over de avonturiers, de gelukzoekers die zoals zovelen in de tweede helft van de negentiende eeuw en de eerste jaren van de twintigste eeuw op zoek gingen naar rijkdom. Naar goud, naar zilver, koper en vele andere grondstoffen, waaronder het belangrijke borax. Sommigen hebben dat dan ook inderdaad in Death Valley gevonden, maar velen hebben uiteindelijk hun biezen maar weer gepakt om al of niet volledig berooid hun kansen maar weer elders te zoeken. Die sporen van mislukking en verlies kun je nog steeds terugvinden in die woestijn, in die leegte. Als je op zoek gaat naar de spookstadjes en andere nederzettingen. Dan kun je de sporen terugvinden van mensen, mijnen en huizen. Mensen die op sommige plaatsen met vele honderden, soms enkele duizenden hooguit enkele tientallen jaren hebben geleefd en daarna weer zijn vertrokken naar elders. Al het opgebouwde achterlatend, omdat de mijnen onvoldoende opbrachten, of omdat de voorspelde opbrengsten bestonden op basis van geruchten en bedrog.
Een van de beruchtste oplichters speelt in het hedendaagse Death Valley nog steeds een belangrijke rol door dat zijn naam is verbonden aan een overgebleven "hacienda" Scotty's Castle. Rond deze boerderij speelt zich het verhaal af van een vriendschap tussen een rijke investeerder en een arme oplichter die om een of andere reden bevriend zijn geraakt en gebleven tot hun overlijden in de veertiger jaren van de vorige eeuw.
Voor mij blijft het een prachtige ervaring om je fantasie los te kunnen laten op zo'n gebied en al die restanten te zien van een periode die zeer tot de verbeelding spreekt. Bovendien zijn er gedurende een periode van vele tientallen jaren wel degelijk de nodige grondstoffen gedolven die vervolgens op primitieve wijze afgevoerd werden naar de Californische kust om daar verder verwerkt en verkocht te worden. Wat over is gebleven is een prachtig natuurgebied dat op vele reizigers een enorme aantrekkingskracht heeft en waar sommigen keer op keer terugkomen om te wandelen of te fietsen.
Alom een prachtige ervaring om in de woestijn te kamperen en midden in de natuur en geschiedenis te staan. Maar de leegte en de stilte vraagt om tegenstellingen en daarom op naar Las Vegas!