Op zoek naar zon en warmte

Op zoek naar zon en warmte

In en om Monument Valley is het koud en mistig. Op de weerkaarten is te zien dat het in het zuiden beter is. Maar hoeveel blijft wat onduidelijk. Ik besluit met wat omwegen richting Alburcurque te gaan. Is er wat te zien? Ik weet het niet, maar het klinkt, vind ik, wel heel mooi. De lonely planet schrijft dat het een oude stad is. Een belangrijke plaats tussen het noorden van de Verenigde Staten en het koloniale Mexico. En inderdaad zijn daar een aantal mooie overblijfselen van te zien.
Het weer is al beter, maar ik wil echte warmte, dus dieper Nieuw Mèxico in. Opnieuw eindeloos golvende deserts, af en toe afgewisseld met bergruggen. Zo af en toe zie ik borden die aangeven dat er overblijfsoelen van de strijd tussen de zuidelijke en de noordelijke staten te vinden zijn of die tussen de VS en Mexico. Ik negeer de borden, vanuit de wetenschap dat mijlen langer zijn als kilometers en de overblijfselen vaak niet veel voorstellen. Uiteindelijk nader ik het "drielandenpunt" tussen Nieuw Mexico, Mexico en Texas. Ik besluit naar de grensstad El Paso te rijden en daar een aantal dagen te blijven. Om de sfeer van het zuiden op te snuiven en te bedenken wat ik verder ga doen.
Het blijkt een goede keus te zijn. Het weer is eindelijk warm en zonnig. De stad is meer Mexicaans dan Amerikaans. De voertaal is in de praktijk Spaans. De gebouwen zijn als in Latijns Amerika, vol met Spaanse invloeden. Ik bezoek een bijzonder boeiend museum dat op uitstekende wijze inzicht geeft in de geschiedenis van de zuidelijke amerikaanse staten, het koloniale Mexico en hoe uiteindelijk de definitieve grens na enkele verschuivingen over en weer tot stand komt. Met behulp van vooral veel mondelinge overleveringen op band, heel veel foto's wordt een mooi inzicht gegeven in de recente historie van de twee grenssteden El Paso en het mexicaanse Juarez Ciudad. Jammergenoeg is de grens nu een onneembaar hekwerk over honderden kilometers. Enerzijds om de gelukzoekers uit de Midden Amerikaanse landen en Mexico tegen te houden en anderzijds om de drugssmokkel een halt toe te houden.
Nadat ik de stad heb opgesnoven besluit ik niet hier de grens over te gaan vanwege het toch onveilige achterland, waar ik regelmatig over heb zitten dubben. Ik ga ook niet verder naar het oosten Texas in. Van oost naar west door Texas is vele honderden mijlen, dus met mijn snelheid en rijtijden heel wat dagen. Ik besluit langzaam terug naar het westen te gaan richting Californie. Dat is allemaal niet zo spannend, maar steeds weer leuk. Bijvoorbeeld de stad Tucson waar ik een aantal dagen verblijf. Rond de stad zijn leuke dingen te doen. Een bezoek aan het prachtige desertmuseum, deels in de open lucht en deels in gebouwen. Je ziet daar wat voor planten en dierlijk leven er in de deserts te vinden zijn. Slangen, hagedissen vogels, roofdieren klein en groot en heel veel verschillende soorten cactussen. In een woord prachtig. Maar ook ben ik in het nagebouwde oud-Tucson geweest. Een stadje dat eind jaren dertig is nagebouwd om cowboyfilms op te nemen. Het openluchtmuseum dat het nu is, toont op een geweldige wijze aan mensen van mijn generatie, maar ook aan de vele jongeren die er komen hoe de wekelijkse cowboyfilms of series die ik als jongen en dan vooral op de Duitse zenders zag, werden gemaakt. Bonanza, Rawhide, Highnoon en vele andere films en acteurs komen weer boven als je in het stadje rondloopt en het museumpje en de doorlopende documentaires bekijkt. Het is enorm grappig om de herkennig te zien bij de mensen die daar samen met mij rondlopen.
Het gaat inmiddels ook richting Oud en Nieuw en ik besluit op weg naar het Zuiden nog een keer te gaan kamperen in het Joshua National Park, ook weer zo'n gebied dat een heel bijzonder landschap vertegenwoordigt. Prachtige rotsformaties en de bijzondere Joshuatrees met mogelijkheden voor dito wandelingen. Erg mooi. Oudejaarsavond ga ik in het plaatsje Twentynine Palms dat op zo'n 15 km afstand ligt eten. Na afloop wil ik terugrijden, maar....... De auto doet het niet meer. En wat doe je dan op Oudejaarsavond? Niet in paniek raken, niet stressen, niet sjacherijnig worden. Een lift vragen aan een vreemde vogel en snel naar het plaatselijke Motel6. En daar zijn ze wel wat gewend, dus heten ze je van harte welkom.