Aan de wijn

Aan de wijn

Wie aan Californie denkt, denkt ook nogal eens aan wijn als/hij of zij daarin gewinteresseerd is. niet dat ik verstand heevan wijn, in tegendeel. ik weet alleen maar wat ik lekker vind en meestal roep ik Merlot. Als ik iets moet bestellen. Maar in de resigidsen staat dat je zeker naar Napa Valley moet, het wijnbouwgebied van de Verenigde Staten. Dus na het prachtige San Francisco op naar Napa Valley. Al rijdend en lezend - meestal niet tegelijk - kwam ik er achter dat Napa Valley toch wel erg toeristisch schijnt te zijn geworden en omdat ik al veel toeristen had gezien ben ik maar wat eerder afgeslagen zodat ik in Sonoma Valley terecht kwam. Ook een prachtig wijngebied, maar net iets rustiger.
Jammergenoeg was ik net zo'n twee weken te laat om de wijnoogst nog mee te maken. Alle druiven waren al geplukt en de lege kistwagens ston den inmiddels werkeloos bij de estates te wachten op volgend jaar. Het landschap was echter misschien zelfs wel mooier. Eindeloze druivenvelden in verschillende tinten groen, geel, bruin en rood. Velden met duidelijk grote, oudere struiken en kleine en jongere struiken, sommigen maar net een streng met wat blaadjes. Tussen die velden de wijnboerderijen. Sommige mooie, lage zuidelijke gebouwen, duidelijk geinspireerd op Spaanse en Zuid Amerikaanse hacienda's, maar ook protserige en kitscherige nepkastelen. Uiteraard noodt dat uit tot wijn drinken. Nu kun je overal terecht om te proeven, maar dan wordt er uiteraard van je verwacht dat je ook het nodige inslaat. Nu is drinken en rijden al niet zo'n goede combinatie, maar veel mensen die mij wat beter kennen, weten dat ik slecht ben in nee zeggen. En omdat ik al eerder aangaf dat ik er verder toch geen verstand van heb, leek het me maar het beste om maar gewoon een flesje in de supermarkt te kopen. Dat was echter een absolute crime. Van heel wat van de bedrijven waar ik langs gereden was stonden de flessen in de schappen. Honderden! Rood, licht rood, donker rood, wit, roze, Merlot, Shiraz, enz. Maar de prijzen waren voor een leuk flesje Merlot toch al gauw $20,00 of 25,00. Als je dan een hele doos tegelijk wilde kopen, werden ze wel het nodige goedkoper, maar toch. Ik durf het dan ook haast niet te zeggen, maar uiteindelijk ben ik maar gewoon met een flesje Chileense Merlot van $9,75 naar de camping teruggegaan. Maar genoeg over de wijn.
Ik had mijn "tent" opgeslagen in een Nationaal park in de valley dat bovenlangs de druivenvelden loopt. Prachtige heuvels met bos begroeid en naarmate je hoger komt in prairieachtige gebieden met boschages begroeit. Veel vogels en ander klein wild. Maar overal kan de beer langskomen. Dus altijd opgepast. Ook daar. De camping was erg leuk en dat is op zich natuurlijk niet zo bijzonder, maar ik kwam er achter dat op drie mensen na alle medewerk(st)ers vrijwilligers waren. Zij vertelden dat er tijdens de grote bezuinigingen een aantal jaren geleden in Californie ook gigantisch op de Nationale Parken was bezuinigd. Om de zaak overeind te houden heeft men toen de zaak drastisch omgegooid en is men een beroep gaan doen op vrijwilligers. En daarvan liepen er alleen in mijn "park" al tientallen rond. Ze doen alles: bij de ingang van het park toegangsgelden innen, het gras van de camping maaien, parkbezoekers rondleiden, WC's en douches schoonmaken, in de winkel staan enzovoorts. Eigenlijk heel erg leuk dus. Toen ik met een aantal van hen het gesprek wilde aangaan over de noodzaak om zoveel te bezuinigen, omdat de staat Californie stinkend rijk is, werd er maar wat gemompeld en geglimlacht. Amerikanen praten blijkbaar niet zoveel over politiek, vooral niet als ze kleur moeten bekennen.
Bij mij gaat er altijd iets verkeerd met mijn fototoestellen. Gelukkig had ik nu maar een klein probleem. Mijn accuutje had het begeven. Gelukkig had ik in Calgary nog een nieuwe gekocht, omdat ik dacht dat de accu toen al niet werkte. Dat bleek echter mee te vallen. Maar waar was nu die nieuwe accu die ik toch ergens opgeborgen moest hebben. Na twee dagen de auto in en uitpakken heb ik het maar opgegeven en ben opnieuw een nieuwe accu gaan kopen.
Daardoor kwam ik in Petaluma op de viering van de Nationale Veteranendag terecht. Dat is in de VS al jaren een van hun nationale feestdagen. In Petaluma werd dat met een grote optocht gevierd waaraan vele mensen meededen en nog veel meer mensen langs de kant stonden te kijken. Denk vooral niet aan een militaristisch gebeuren. Maar je moet je voorstellen een optocht die wordt geopend door een aantal militairen van land-, zee- en luchtmacht, met daar achteraan een eindeloze rij auto's - heel veel oldtimers - met daarin of op oud militairen. Vrijwel altijd zonder uniform met soms alleen een baret of pet. Op de auto's bordjes geplakt met wie er in zat en in welke oorlog hij of zij actief was. Zo kwamen er WOII-veteranen, Korea-gangers, Vietnam veteranen en mensen die betrokken waren geweest bij latere conflicten. Allemaal dwars door elkaar. Maar ook mensen die liepen met alleen maar een bordje in hun hand. En dan weer auto's met daarop familieleden van gesneuvelde militairen, een wagen die gewijd was aan krijgsgevangenen, een rij mensen in rolstoelen, een groep mensen die honden trainden voor veteranen die honden gebruiken om weer hun weg te vinden in de maatschappij, werknemers van psychotherapieinstellingen die militairen behandelen, schoolkinderen, muziekverenigingen, motorclubs van veteranen, enzovoorts. Teveel om op te noemen. En langs de kant mensen van allerlei leeftijden. Oud en jong. Die klappen voor heel veel van de de veteranen en regelmatig hard "Thank you, thank you" roepen. Heel ontroerend om te zien, want deze mensen zijn geen rednecks of militaristen, maar gewoon mensen die blijkbaar stil staan bij zo iets als veteranendag en dat serieus nemen. Met heel veel vrolijkheid en aandacht voor elkaar. De sfeer die er heerste deed mij heel erg denken aan de optocht in Leiden aan de vooravond van Leiden's Ontzet. Dat was en is ook zo'n optocht waarbij de ene helft van de inwoners van de stad meeloopt in de optocht en de andere helft van de inwoners hen staat toe te juichen.
Dit soort onverwachte belevenissen maken mij altijd blij tijdens mijn reizen.
Maar eerst maar weer terug naar de natuur. Op naar de Sequoia's die ik al vanaf mijn vertiendee graag wilde zien nadat op de HBS daarvan voor het eerst las en hoorde.